ترا می خواهم ای شهرم

تو را می خواهم ای شهرم

دلم چمخاله می خواهد
که امشب را کنار آب دریایش
بنوشم نوری از مهتاب
دلم امشب کبابی را هوس کرده
که روی آتش ِ سرخ ِ زغال بریان می گردد
و نانی را
که در دکان عشق، پخت می کردند
دلم امشب هوای ساحلی کرده
که یاد و پادگارم را
امانت پیش خود دارد
دلم امشب تو را می خواهد ای شهرم
که ده ها سال با من فاصله داری
و من اینجا به یاد تو
برای تو
برای آن جوانروزان
برای آن کباب عشق
آن نان ِ صمیمیت
و آن شب های مهتابی
ترا دلتنگ ِ دلتنگم
و با یاد ِ شکوهمندت
ترا سیراب می نوشم
چو می
تا ارغوان گردد رخم
در این دیاری که
ترا فرسنگها دورم

احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )