وداع

یک زمان آید که من بی های و هوی
می روم از جمعتان،مست و خراب
می برندم روی دست و دوش خود
با هزار و یک سوال بی جواب
خاطرات تلخ و شیرین شما
در گذار از دیده ام با صد عذاب
رنگ می بازد لباس کهنه ام
در لباس تازه ی بی آب و تاب
می برند و می سپارندم به خاک
بر سر قبرم بخوانند این خطاب
افهم اسمی شاعر بی اسم و رسم
کز برای آن دو این باشد جواب
این همان پایان راه زندگیست
دست خالی می روم از این سراب
گاهگاهی یادی از من می کنید
با سخن ها یا دو بیت شعر ناب