آب بقاء

« آب بقاء »
جان  من  گر   نظرت  هست ، سخن   بـشنيدن           
چشمِ   دل   باز   نما  ،  بهـر  حقيقت      ديدن
دانه   سبزي  كه   بـبيني ،  زِ    خداوند   بزرگ            
وز4  همان   دانه ،  تحمل  به   خدا     ورزيدن
اين   شنو   نظم  سخن ، گير5   بـشو  تابع  پند          
  دانشـي   حافظ   ما   هست ، زِ   تو     بـشنيدن
هر كه   از  حكمتِ  خلاق  جهان ،پند  گرفت           
 مي تواند   محكي  شد  ، به   سخن     سنجيدن
هر كه  الطاف  خدا  را ، به  حقيقت  بشناخت           
 گوش  جان  باز  نـمود ، به   سخن      بـشنيدن
آنكه با  گوش  صداقت ، سخن  از  حق  بشنيد         
   بايد  از  گوش   صداقت ،  سخنش      بـشنيدن
هر كه  مايل  بشد از حق ،شنَوَد  صحبت  نيك           
 بيند  اشخاص ، جلوتـر   زِ   خودش     بـشنيدن
هر كه  را  شوق  زيادي   بُوَدش   جانب    حق         
   سخن   از  حق   شنود ،  وآن    نـتوان    ناديدن
آنكه   سِـرّ   سخن   حق  ، به  دلش  كرد   اثـر           
 دائماً    هست   دلـش ،  در   ره  حق    پيمودن
راه   مردان  حقيقت  ، به   جهان   پيش   بـگير          
  تا   بـبيني   زِ  حقيقت  ، چه   رهي    بـگزيدن
آنكه  آورد  تو  را ، تا  ره   اين  دشت     فراخ 1          
 داد   فرمان ، تو  به   راهش    بكني    كوشيدن
روح  آنكس  كه  زِ  فيض  ازلش ،بهره  گرفت          
  نيرويَـش    را   هنـري   هست ،  قويتـر    بودن
مرد   زاهد  ،  اگرش   خنجر    فولاد       زنـند           
 دين  و  وجدان   نـفروشد ، به  هوس    پيمودن
اي    برادر   ادب   و   علم  ،  بُوَد   راه    بشـر            
سعي   بنما   كه   در  اين  راه ، كني  كوشيدن
جگر   تشنه ي   ما   را  ، نـدهد    آب    جهان           
 شايد   از  نعمت   حق ،  آب بقاء2      نوشيدن
هر كه   در  راه   هدايت  ،  قدمي   چند    بِـزد          
  ديد   آنها   كه   نـرفتند ،  چه    زيانها     ديدن
گوشه گيران   به   جهان ، گنج  قناعت   دارند            
اينچنين   گنج    نيابـي ،  زِ   جهان     گرديدن
آن   فرومايه3  كه   از   مال  بشـر      مي دزدد        
    بِـه4   از  آنها ، كه  زِ   احكام   خدا   مي دزدن
دانه گندم كه زِ  دسترنج  خودت،خود  بخوري           
 بِـه  بُوَد ، زآنكه  دو صد  خوشه  زِ مردم  چيدن
هر  كه   از  صحبت   دانا  ،  نـشناسد     اثـري         
   واجب  است جان من ، از  صحبت  آن  بُبريدن
آنكه  بـر  ثروت  و  اموال  جهان ،   تكيه  كند           
 تكيه  گاهـش   شكنـد  ،  موقع   بـر   گرديدن
تو  كه  بر  ذلّت  و سختي  كسان ، خنده  كني           
 روز  سختـت ، ديگران  بر  تو  كنند    خنديدن
هركه دائم سخنش،رو به خود وسود خود است           
 واجب  است  جان  برادر ، سخنـش     نـشنيدن
اي  كه  مِـيلت  نَـبُوَد ، راز   بدت   فاش   شود         
   سعي    بنما    بكنـي ،   راز   كسان     پوشيدن
هر كه  را  آرزوي  لطف  خدا ، در  دل  اوست          
  گوش  جان  باز  نـمايد ، به   سخن    بـشنيدن
وصف   زيبايي  يار  تو  چه   حاصل     ديگران       
     به   تو  تعريف   نـمايند  ،  تو  از  آن   بـشنيدن
باغبان     گلشـن    باغ   ابـدي5 ،   آب    بده           
 باغبانان    همه    از   باغ   جهان   ،     بُـبريدن
يك درخت اَر بشر ازصلح دراين ملك بِكاشت           
 يا  خودش يا  كه  نـژادش ، ثمـرش   را   چيدن
جاهلان  مست  غرورنـد   و  به  خود   ورزيدن         
  عالمان   را   اثـري  هست  ، به  دان  كاهيدن6
آنكه   بـنمود    سفارش    زِ   پي    صله  رحم7        
   نـچنين   گفت :  كه   هر  ظلم   توانن     ديدن
خويشِ  بدبين  كه  به  اقوام  خودش  ظلم  كند           
 چاره   نَـبْود    مگر   از    پيرويَـش      بُـبريدن
اين  بساطي  كه  بچيدي  تو به  منظور  خوشي           
 همچو  تو  چيدن  و زآن  سر  ديگران  بر چيدن
جان  من  ناله  مكن  ، در  اثـر   زجـر    جهان           
 بين كه پيش از تو  در اين  خاك ،چقدر  ناليدن
تخم  خوبي   اگرش   كِشت   نمايد       دهقان           
مي توان  گاه  درو ،  خوشه ي   خوبي    چيدن
اي   پسر  تخم  محبّت ، زِ  دلت  كشت   بكن           
 زارعان  هر چه   بِـكِشتنـد   همان   را    چيدن
پير دهقان به حسن گفت:بكن كشت و  زرعي      
  تا كه  از  باغ  تو  بتوان ،گُل  و  ريحان   چيدن
٭٭٭
   4- و  از         5- گرفتار شدن
   1-گسترده – پهناور   2- زيستن  3- پست – بد اصل    4- بهتر  5-  بهشت   6- كم شدن    7- پيوند با  خويشان