هوای نفس

باز برگشتم
حیاط خانه پر بود از بهار
گل های زرد و بابونه
مرورشک های سفید و
یک نسیم نوروزی
پله ها را یکی دوتا رفتم
روی سکو کنار توت سفید
یک نفس کشیدم و نفسم
پر ز عطر شب بو شد
تق تق به در خانه کوبیدم
راهرو خانه پر ز عطر مادر بود
این هوا هوای من است
این نفس ، کشیدن دارد
من به این هوا،به بابونه عادت دارم
من به شقایق و شب بو
من به روی چمن دویدن عادت دارم
اینجا همه چیز دارم اما
نقش روی تورا کم دارم...