بهار

از نفس صبا کنون ،بوی بهار می رسد

مرغ سحر به پیش گل با چه هوار می رسد

 دشت ودمن ،دره وکوه ،صبح علی الطلوع ببین

جامه ی سبز کرده تن ، چون که بهار می رسد

در بغل چشمه سحر، غنچه چو گل گشوده لب

باخته دل مرغ سحر ،هین که نگار می رسد

رز که نموده روی خود ، سرخ زخون چلچله

تیر نگاه وی بدل ، چون لب خار می رسد

ما همه پایکوب در ، جشن عروسی گلیم

مرغ سحر به پیش گل ، با لب زار می رسد

زلف چمن ز شانه ی ، باد صبا خمیده است

در نگه اش صبا کنون ، بس که خمار می رسد

نرگس اگر که دیده بر ، روی خودش شقایقی

جامه ی رنگ رنگ او ، دست هزار می رسد