غربت جم

یک (یاکریم) خسته از اعماق
روی سیم
ابزرد و غمزده ز یک تنهایی عظیم
بر خاطرات هر شب و روزش مرور شد
در آرزوی پر زدن در یک مسیر دور
با چشم مظطرب در این عالم صبور شد
اشک از دو چشم مشکی اش آهسته غلت زد
در خود پر از نیایش و حس غرور شد
دریایی از غم دید و دنیایی شکارچی
در فکر خالق رفت و در فکر حضور شد
یک (یاکریم) دیگر از ره به او رسید
شاداب پیش چشم او شعر و سرور شد
این (یاکریم) خسته و ابزرد و غصه دار
اما بدون اعتنا از او عبور شد
یک جای دیگر بس نشست و عابری ندید
خندید و فکر کرد که از غصه دور شد
اما دوباره بغض او ترکید و غصه خورد
نالید و در تنهاییش از گریه کور شد
 

۹۴/۹/۷ تربت جام

 

پ.ن : 

یک روز روح بکر صبا بر حلول شد 

آنگونه دور شد که همرنگ نور شد 

۹۷/۶/۲۴