ابر تا آخر

 نگو تا کِی بشینم منتظر تا "او" بمیرد! "من" شَوَم آزاد
 نگو تاکِی منم در بندِ یک اهرمنِ شیّاد
 نگو پس کو نگاهِ آشِنا ...فریاد....

 صدایت را شنیدم من
 نگاهت را سرودم من
 ...چه غم گر دستهای من
 نَرفته بینِ آن گیسوی در پیچ اَت؟
 چه غم گر در میانِ مارِ بازویَم
 نرفته رقصِ اندامِ پری گون اَت
 فریبم را تو باور کن ؛ "جوانِ" شاخ شمشادم
 که "من" در آشنایی با "تو" بس "پیر" اَم

 اگر جمعی که میدانی ، گهی "روباه" وُ گَه "ببر" اند
 من از روز نخُستین...در تکاپو مثل یک "شیر" اَم

 ولی نه... شیر هم کم بود
 که من سیمرغ هم هستم
 بسوزان بالِ این ابیاتِ جادو را
 که ظاهر میشَوَم ققنوس واره بر سرِ راهت
 ...
 ...
 ...برایت در دلِ "عین" وُ رُخِ "شین" وُ سُکونِ "قاف"
 سرود عشق میخوانم
 از اینجا تا سَراسَر کوهِ قاف وُ قلّهء ساییده سَر بر آسمانِ صاف...

 سید رضا موسوی
 1391/2/15
 ساعت 13