خانه حلزون

کاش آن شب به من نمیخندید که شَوَم مثل انحنایی نون
کاش اینجا بساط گریه شَوَد تا ببینی نشسته ام به جنون

از شما هم گله ندارم و باز ؛ عقده هایی که بسته راه گلو
قصد دارد که کودتا بکند لشکر چشمتان به غلظتِ خون

خستگی از من و قلم دل کند راحت از تختِخواب بازم کرد
آنچه دیدم در عالم رویا ... ریختم درخود ؛ از درون به درون!

مدرکی هم برای حبس ابد روی لبهای زردم امضا شد
خود به خود هم نبود دلزدگی یا گریز از تو ـ مجریِ قانون ـ

جوی آب و فضای سبز شما ؛ برده ما را که کاملاً از رو!!!!
من دلم در هوای شرجی تان ؛ دست و پا زد به عرصهء هامون

خوابها را اُتو کشیدم و باز کُت و شلوار و غصه های چروک
ضجه می زد به گوش عقربه ها ؛ تیک و تاکی که: از شما ممنون

رفتم آن شب که خانه ایی بخرم ؛ رفتم از کوچه های "مانده هنوز"
خوب دیدم که خانه گران شده است باز رحمت به خانهء حلزون!

سیدرضا موسوی