کاش بتوانیم در زندگی شاد باشیم!
چرا کاش؟ ما میتوانیم...
سه غزلِ انرژی مثبت از کتابِ نوای احساس پیشکشِ حسّ زلالتان:
.
۱_ گُلِ خوبی:
☘
خوبی اَست و، خیزشی بیانتها؛
جوششی موّاج؛ تا اوجِ صفا!
.
خلق و خوی خوب، شادان میکند،
جانِ پژمرده، میانِ بغض را؛
.
بینهایت، مِهر میبارد به جان؛
حسّ شادی میدمد، تا ناکجا!
.
چون که دیدی، درد در قلبِ کسیست،
سعی کن، خوبی کنی، بهرِ خدا!
.
مطمئنّا، پاسخی خواهی شنید،
از گُلِ خوبی، که میماند به جا!
.
صحنههای زندگی، پُرکوه هست؛
بازتابی دارد این، کردارها!
.
گر که خوبی؛ یا اگر که، بد کنیم،
انعکاسش بازمیگردد به ما!*
.
زهرا حکیمی بافقی، غزل ۴۱، کتاب نوای احساس.
***
* پ. ن: اشارهها:
الف_
هرچه کنی به خود کنی؛
گر همه نیک و بد کنی! (ضربالمثل)
ب_
این جهان کوه است و فعل ما ندا،
سوی ما آید، نداها را صدا! (مولانا)
.
*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
.
۲_ فازِ مثبت:
☘
خوب بودن، رازی از، پایندگیست؛
جوششِ نبضِ گُلِ بالندگیست؛
.
باش جاری، در دلِ هر کارِ خوب؛
کاین مرامِ مردمی؛ آزادگیست!
.
فازِ مثبت دادنِ پیوستهاَت،
باعثِ ایجادِ حسّ زندگیست!
.
کارِ نیکوکردنِ هموارهاَت،
موجبِ خوشبختی و، فرخندگیست!
.
در پناهِ باورِ مهر و، وفا،
رشد خواهد کرد، هرچه، سادگیست!
.
زهرا حکیمی بافقی، غزل ۸۵، کتاب نوای احساس.
.
*…*…*…*…*…*…*…*…*…*…*
.
۳_مثبتِ امّید:
☘
بیعدالت شد جهان؟ تو، داد کن!
بخششی کن؛ سینهات را راد کن!
.
ناامید از زندگی هرگز نشو!
باورت را با صفا همزاد کن!
.
با انرژیهای احساسِ دلت،
مثبتِ امّید را، فریاد کن!
.
کن خراب از، پایه بنیادِ غم و،
خانهی شادیِ جان آباد کن!
.
دل نده، در بندِ غمها، هیچگاه!
حسّ قلبِ خویشتن را، شاد کن!
.
باش، همواره رها در زندگی؛
خویش را، از بستگی، آزاد کن!
.
باخبر باش از: گُلِ شور و، نشاط؛
نبضِ دل را، قاصدک، در باد کن!
.
مهربان باش آنچنان که، هر زمان،
فکرِ کانونهای بیبنیاد کن!
.
در دلِ شبهای شیرینِ عطش،
رحم بر کوهِ غمِ فرهاد کن! *
.
دور شو، از فکرِ دنیای دنی؛
از گُلِ نامِ خدایت، یاد کن!
.
زهرا حکیمی بافقی، غزل ۲۶۴، کتاب نوای احساس.
.
* پ. ن:
چند نکتهی ادبی پیرامون بیتِ ستارهدار:
.
_ بیت، تلمیحگونهای است به داستانِ عاشقانهی «شیرین و فرهاد» و واژهی «شیربن»، در بیتِ مورد اشاره، ایهام تناسب دارد با «فرهاد»، و ماجرای «کوهکنیاش».
.
_ دلِ شب: ایهام: ۱_ وسط شب. ۲_ استعارهی مکنیه و تشخیص.
.
_ مصراع نخست بیت، آرایهی واجآرایی نیز دارد. (تکرار واج «ش»).
.
_ کوهِ غم: تشبیه بلیغ.