در عطرهای کبیسه

 

چونان ماه
در غم وداع زیتونزار
چون ناوه های شرق زمستانی
در عطرهای کبیسه، در تکرار
شبگیر غمگنانه ی لاله های سیاهیم
در اقلیم خسته ی بی پایان
.
.
.
چون نگاره های گوتیک
چونان رنگ...،
اقنوم شکسته ایم، در میله های پیراهن
با رنج هستن،
در فصول  بادیه و باران

چونان خون
چون  تراویدن،
 در سوناتی رمیده و تبدار
موجیم،
 در نبض دریاهای شبانه
.
.
.
" پرنده ایم
 بی پر پرواز"