ماه تراپی

درودها شاعر ارجمند جناب صادقی عزیز،
آنقدر این سروده جذاب و دلچسب هست که دلم نمیاد نقدی در موردش بنویسم. از طرفی هم ابراز نظر رو بسیار مفید می دونم. لذا چند مورد رو خدمتتون عرض می کنم:
- پر واضحه که غزلی پر معناست با رعایت تمامی قوانین قافیه و وزن. حتی سکته هم در وزن مشاهده نکردم.
- مقطع این سروده چنان به دل نشست که ساعت هاست ناخودآگاه ورد زبانم هست.
- برخی دوستان معتقدند بکارگیری حرف اضافه ی "ز" به جای "از" امروزی نیست. با این حال بنده سوالم این است که بکارگیری کلمه ای که همگان معناش رو درک می کنند چه ایرادی داره؟ به هر حال اگر دوست داشتین می تونین تغییرش بدین یا اینکه به همون صورت باقی بذارین.
- مصرع اول چندان قوی نیست. مخصوصا ترکیب "عامل تغییر" آنچنان گیرا نیست. اینکه عاشق خود را عامل تغییر معشوقش بداند چندان لطیف نیست و به نظر اینطور تداعی میشه که به جبر قافیه و وزن آورده شده. واژه های جایگزین برای این قافیه زیادند مانند تفسیر، تقدیر و دهها واژه ی دیگر.
- هفته ای شش جلسه: شاید چون جمعه ها تعطیل است و مراکز درمانی اکثراً تعطیلند. اما این سوال پیش می آید که مگر ماه تعطیلی دارد؟ همچنین معمولا عشاق برای درمان دردهایشان به هر لحظه تسکین نیاز دارند و شش جلسه آن تاکید و عمق را به قدر کافی ندارد. با آن که معمولاً پیشنهاد کردنِ جایگزین زیبا نیست اما من اگر بودم، با سلیقه ی معوجم می گفتم: "هفته ای n جلسه". تا همانند سایر ابیات شعرتون هم امروزی تر باشه و هم عددش مجهول باشه و به نوعی بیانگر بینهایت یا عدد بزرگی باشه. چون در ریاضیات معمولا از n به این عنوان استفاده می کنند.
در پایان، تمامی نکات فوق سلیقه بنده هست و بدون اِعمال اونها هم سروده تون به قدر کافی دلنشین هست.
مانا بمانید.