آل سقوط (قسمت سوّم )

یا رب چه حکمت است بر این بام لاجورد اندود
که در برابر آرزوی بی دلان ،کشد دیوار؟؟؟
استاد پاک دامان بانوی شرف حسین زاده والا ارج درود
جدا استاد بیندیشیم تا به کی اینگونه در یک دخمه بی پرواز ماندن.......تا به چند اینگونه با صد نغمه بی آواز ماندن......کرم خاکی نیستم من تا بمانم در مغاک خویشتن خاموش ......آفتابم تا بتابم بر سر گرما فروزان .....چشمه سارم در نگار چهره ام صد قصه پیداست .....زندگی ........
تا کجا باید سیب سرخ حوا را دست چُلاق بچیند .......حریم امن الهی در تصرف این شیاطین ؟؟؟؟عتبات عالیات مهجور ؟؟؟؟شام که واویلا .....وا اسفها....از غربت دمشق که حقیر زندگی کرده در آنجا و با چشم شاهد آسمان خونین میدان مرجع بودم ....هر صبح در میدان مطار صدای فریاد هل من ناصر شنیدم ....بعد هر اذان مغرب زینبیه بسته می شد و در آن خاک ناب که بوی خون به پهنای آسمان دارد ....می دیدم که آدمیان با چه شوقی بلوار زینبیه را سریعا با پنج لیره به سمت جهنم طی می کنند ...‌‌ای شرم بر ما باد شرم .....از قدس دیگر نمی گویم مدعی زیاد دارد ....بارالها نمی شود ساکن کهکشان راه علی باشیم از شیری خیری ندیدیم ....پاینده باشید بانو

درود به احساس ناب الهی شما استاد بی بدیل و راهبر و راهنمای اهل ادب جناب انصاری بزرگمهر درودهااااااا بر شما تا بیکرانه حریم امن الهی آمین