حافظ بگو

حافظ بگو که خرابم
             وز گفته تو به تابم
                    آن گفته ای که نمودی     
                              آن را به وصف شمائل
از آب دیده چه گویم
          وز خون دل چه سرایم
                    ان آب دیده که گفتم
                               دانی کجاست دلائل
گفتی غمت به سر آید
           گفتی که کار بر آید
                  گفتم چو راز دلم را
                            گفتی کجاست وسائل
گر خون به خنده بخواهد
          بر خاک خشک بخوابم
                     بیتی غزل بسرایم
                                 بر خوانمش ز اوائل
تا کُنْ کند فَیَکُونَم
          دندان گرفته به خونم
                مستش شوم چو ملائک
                                نوشم چو زهر هلاهل  
صد جان فدای تو دادم
           در دل هوای تو دارم
                   گفتم که دل به تو دادم
                             گفتی که نیست مرا دل
مَستم به جام و سَبویَت
            هستم فدایی رویت
                   چشمم گرفته به مویت
                                 جانا مکن تو مرا وِل  
خوردی تو خون دلم را
           بردی تو روح دلم را
                     گر بشکنی تو دلم را
                                    حاشا شوم ز تو مائل