کوچه دلواپسی ‌ام

درود بانو
زیبا و جالب بود

سلام...
ترکیب"سلول های درد"بسیار زیباست...
"ولی" به نظرم می توانست تکرار نشود...( به نظر من اینگونه بهتر بود)
فضای روحی این سروده زیباست...
با آرزوهای خوب...

درود برشما

میگذری
از کوچه دلواپسی‌ام
پریشان حال و درمانده و سرد ...
من جدا میمانم
از خویش !
میشوم هر بار من
حبس سلول‌های درد

سلام عالیه بانو

دست مریزاد خواهرم

شاعر گرامی
خانم ذوالفقاری عزیز
با سپاس از آفرینش این اثر زیبا و تحسین بر انگیز.
متشکرم
سلام
من جدا میمانم
از خویش !
میشوم هر بار من
حبس سلول‌های درد
این عجیب است
ولی
من به درماندگیت سخت دچارم !

درود برشما
نوشیدم از پیمانۀ افکارتان
آفرینها

عرض ادب فاطمه جانم
بسیار زیبا سرودی عزیزم لذت برم
جسارتا اگر روی وزن این نیمایی و بطور کلی در مقوله ی وزن بیشتر کار کنی اشعارت زیباتر و پخته تر از این هم خواهد شد نازنینم
آینده ات همه گونه روشن
در پناه خودش
سلام

اصلا زیست تو زندگیت موج میزنه خوشگلکم
فکر زیبایی داری و روحــــی با احساس
امـــــیدوارم افتخار خوندن شعر بعدیت زود زود قسمتم شه

سلام برشما
حبس سلول های درد،به نظرم حبسش کمی لایتچسبک است.
میشود نباشد،چون سلول خودش گویاست.
موفق باشید

عزیزم زیباست هم حست هم شعرت

سلام و درود مجدد...
نظرات اساتید محترم است...ولی به نظرم"حبس سلول های درد"ایرادی ندارد...(بار معنایی سروده تان با بخش اول که نوشتید"من جا می مانم از خویش"با وجود" حبس "بهتر نمایان میشود...)
در مورد وزن با استاد رمضانی موافقم ...و سرود شما را نمی توان موزون دانست...(سروده ای که وزن دارد،آهنگین هم هست ولی سروده ای که آهنگ دارد الزاما موزون نیست)
البته اگر بخواهید کلمه"حبس"را هم بردارید ممکن است لاکن باید تغییراتی در ساختارش بدهید...(همانطور که گفتید گنگ می شود...)
در مورد قالب شعر نیمایی بیشتر تحقیق کنید...سروده های فریدون مشیری به شما کمک می کند

سلام و درود بانوی گرامی
شعر خوبیست...اما همان طور که دوستان اشاره کردند از نظر وزنی ایراد دارد.
ترکیب حبس سلول های درد هم ترکیب خوشایندی نیست....چون دو جز فعل حبس شدن از یکدیگر جدا افتاده است(باید از جابجایی ارکان جمله تا حد ممکن اجتناب کرد) و دوم اینکه اگر سلول به تنهایی بیاید معنا هم چنان رساست و اتفاقا ایهام این واژه بیشتر نمایان می شود.
نیمایی های استاد بافرانی،از بهترین نمونه های نیمایی های معاصر هستند...خواندنشان راهگشاست.

فی الحال از نظر وزنی کمی ویرایشش کردم.امیدوارم مقبول باشد:

مضطرب می گذری
از سر کوچه ی دلواپسی‌ام
با نگاهی که از آن می بارد
غربتی سرد و...
جدا می مانم
از خودم
از دل تو،از تن تبدار جنون
می شود حبس
نفس پشت نفس
بین سلول‌های درد نبودن هایت
این عجیب است
ولی
من بی خواب به بیداری تو سخت دچارم!!!
برگرد
این محال است
ولی
من کنارت شب بی ماه ندارم!
برگرد

موفق باشید

درود بانو زیبا بود دلنشین