يك نفر آمد

يك نفر آمد قرار از دل ربود

                       دلبري شيرين، نمي دانم كه بود

يك نفر كه جويبار لحظه هاش

                    بشنو از ني،از جدايي مي سرود:

زخمهايي كهنه بر آيينه داشت

                       زخمهايي مثل غم سرخ و كبود

چون قطار يادها در دست باد

                زلف چون دودش پريشان مي نمود

با شكوهي مثل باران در دلم

                نم نمك جاري شد و عشقش فزود

ريختم در پاي سروش عاقبت

                        اشك چشم جاريم مانند رود

آمد و يك بار ديگر هم گذشت

                دلبري كه بي سبب دل مي ربود