به خود نازم
به خود نازم کنارم دلبر جانانه ای دارم
چنان شمع فروزانم بسا پروانه ای دارم
چه میپرسی زاحوالم مرا کیفی دگر باشد
بدل عشقش به فکرم دلبر جانانه ای دارم
نصیحت کم کنی ای ناصح ز رسوائی نمیترسم
هزاران تهمت از هر دشمن و بیگانه ای دارم
گمان کردی که من آواره میباشم بهر جائی
بکوی عشق معشوقی چو صاحبخانه ای دارم
به آتش گر بسوزم عشق میورزم به رخسارش
درون دل صدف از عشق او دردانه ای دارم
سعادت شد نصیبم بذر عشقش در دلم پاشید
کویر خشک دل را همچنان گلخانه ای دارم
به فکرم زلف زیبایش بسی چین و شکن دارد
که من با موی مژگانم چنان هم شانه ای دارم
دلم چون شمع سوزد اشک بر پای خودش ریزد
چنان ریزد به پایش بین دل مستانه ای دارم
هزاران شکر میگویم که میباشد مرا واجب
نهان مهرش بدل گنجی که در ویرانه ای دارم
تو ای خورشید نور افشان مدارا کن دمی بامن
مدارا کن که بزمی همچنان شاهانه ای دارم
مرا ممکن بود دیدار روی ماه او هردم
رصد خانه بدل دارم رصدرا خانه ای دارم
به (گمنامی) بود فخرم به فخرش نیز محتاجم
صبوری میشود مهمان که مهمانخانه ای دارم
دوشنبه بیست هشتم اسفند نود شش
سال نو مبارک
شهادت حضرت امام هادی علیه السلام تسلیت باد