زیبای آزربایجان

به دریــای دلت دیــدم خدای پاک وســبحان را
همان روزی که باراندی به صحرایم تو باران را


تو باریــــــدی گلــستانم شُده سیراب از عشقت
تمــــاشا مـیــکند بلبل گُــــلِ زیبای رقـصـــان را


فـــروغ ماهِ تـابـانـت شـــــــده روشـــنگر عــالم
یقین دارم تو آن نوری گرفته دورَ کـــیـــوان را


شنـــیدم تاجـــری وصــفِ جمالت کرد در صنعا
به آزربــایِـــجـــان آرد یـقـینــنا شـاه نجــران را


بیـــا آغـــوش وا کــردم بـــیا نیــلوفــر من باش
بپیـــچی کاش دور من شبی آن شاخ پیچان را


زلیــــخایم اگــر دارد به سر ســودای عشـق من
به پایش مــیدهم جـانُ تـمـام مـصرو کنـعان را
۹۶/۱۱/۱۱
رامین