آیه ای از عشق

درود خواهر خوبم نیره
شعر زیبایی بود
واما اینکه گفته بودی آیا قالبش درسته یانه؟
برای شعر آزاد ویژگیهایی را عنوان کرده اند:
شعر آزاد كه در دهه‌هاي اخير تحت تأثير شعر معاصر اروپا به ويژه فرانسه در زبان فارسي راه يافته است، شعري است كه منطبق با يكي از وزن‌هاي عروضي قديم سروده مي‌شود اما به جهت نيازهاي معنايي، مصرع‌ها (پاره‌ها) در آن كوتاه یا بلند مي‌شود.
شعر فارسي از نظر محتوا و موضوع تقريباً هم زمان با نهضت مشروطيت دچار گرديد سپس اين تحول كه قالب‌هاي خاص شعري را به وجود آورد با افرادي چون علي‌اكبر دهخدا و پس از وی ملك‌الشعراي بهار و ابوالقاسم لاهوتي شروع و ادامه پيدا كرد كه با دو بيتي‌هاي پيوسته‌اي (چهار پاره) تا سال 1320 يكي از قالب‌هاي رايج شعر فارسي را پديد آوردند. رايج‌ترين شكل چهار پاره آن بود كه فقط مصرع‌هاي سمت چپ، قافيه داشته باشند.
در سال 1318 نيما يوشيج با انتشار اشعاري در مجله موسيقي شعر نو يا نيمايي را پديد آورد كه علاوه بر تازگي در تشبيهات، قواعد و عروض شعري قديم را دربر نداشت.
گفتني است كه شكستن وزن و كم كردن در تعداد اركان شعر به زمان‌هاي بسيار دور باز مي‌گردد. چنان‌چه خواجه نصير در تعريف وزن، آن را به دو نوع حقيقي و غيرحقيقي تقسيم مي‌كند كه مراد وي از وزن حقيقي،‌ وزن كامل و تام و از وزن غيرحقيقي، وزن شكسته و ناقص بوده است.
از شعراي آزاد مي‌توان هوشنگ ابتهاج (سايه)، نادر نادرپور، پروين دولت آبادي، سهراب سپهري، مهدي اخوان ثالث را نام برد.

در یک تقسیم‌بندی کلی به ترتیب شکل گیری انواع شعر نو را می‌توان به سه دسته کلی تقسیم کرد:

شعر نیمایی: وزن عروضی دارد اما جای قافیه‌ها مشخص نیست مثل اشعار اخوان ثالث، فروغ فرخزاد و سهراب سپهری.
سپید: هر چند آهنگین است اما وزن عروضی ندارد و جای قافیه‌ها در آن مشخص نیست مثل برخی اشعار شاملو.
موج نو: نه قافیه دارد و نه وزن عروضی و فرق آن با نثر در تخیل شعری است. موج نو به پیچیدگی معروف است. مثل برخی اشعار احمد رضا احمدی.


گاه شعرهای بینابین این دو سبک را شعر آزاد می‌نامند. از سویی شعر بی وزن را شعر منثور یا سپید یا حتی شعر آزاد نیز اطلاق می‌کنند.

شیوه‌هایی با برداشتهای انتزاعی از شعر بی وزن مرسوم است که تعریف و مرزبندی شفاف علمی ندارد و شعر سپید، آزاد، حجم و موج و… خوانده می‌شود.
نگاه نو
ويژگي‌های شعر آزاد:
1) در اين قالب شعری، شاعر از بحر برگزيده خارج نمي‌شود اما بسته به مضاميني كه به كار مي‌برد، مي‌تواند وزن‌هاي مختلفي را به كار برد. چنانچه در به كار بردن قافيه نیز آزاد است. لذا لازم نيست براي پركردن وزن يا قافيه از كلمات زايد استفاده كند. شاعر مي‌تواند به تناسب معني مقصود، وزني را به دلخواه در بحري واحد اختيار كند پس شعر آزاد نیز لزوما دارای وزن می­باشد. نيما خود مي‌گويد:
«وزن است كه شعر را متشكل و مكمل مي‌كند... من وزن را چه بر طبق كلاسيك و چه بر طبق قواعدي كه شعر آزاد را به وجود مي‌آورد لازم و حتم مي‌دانم»
2) تقسيم شدن شعر به بندهايي كه هر كدام از پاره‌هايي درست شده است و اگر وزني در شعر ديده شود، از موزون بودن همين پاره‌هاست. به اين پايه‌ها مي‌توان مصرع نام نهاد.
3) قافيه در صورتي تغيير مي‌كند كه يا مطلب عوض شود يا ضرورت موسيقيائي آن را ايجاب كند.
4) وحدت قالب وجود ندارد و وحدت انديشه و تصويرگري و نيز مضامين است كه طول بندها و پاره‌ها را تعيين مي‌كند.
5) عدم قيد تساوي وزن در مصرع‌هاي مختلف، بدين صورت كه هر پاره وزن خاص خود را دارد.
6) شعر نو در قالب يا وزن هجايي است بر خلاف شعر قديم كه داراي اوزان و بحر بود.
نیما ــ که گاه شعر نو را منسوب به وی کرده شعر نیمائی بدان اطلاق می­کنند ــ شعر را در يك بحر عروضي مي‌سرايد و هر مصرع را بسته به طول مصرع و نياز خود براي اداي مضمون بر يك ركن از آن بحر يا بيشتر مي‌سرايد. او گاه با تكرار بخشي از اركان بحر را مي‌افزايد.

بنابراین باتوجه به تعاریف بالا بله شعر شما رامیشود میشود شعر آزاد دانست حالا تا نظربقیه ی استادان عزیز چه باشه!؟
موفق باشی همیشه خواهرخوبم


تیک نقدمی زنم تا بقیه هم ازمطلب ارسالی ام درمورد ویژگیهای شعر آزاد استفاده کنند...واگرحرفی نقدی نظری دارن بگن تاماهم یاد بگیریم...