به وقت باده ، آب کربلا حرام شود ( زلال پیوسته قافیه دار )

مرا بگو که غرق خون شده ام

برای وصل یـار همچو نصف جون شده ام

مــــــــرا بنـوش بـاری از شکستــه هـای داغـدار تــوأم

قلم قلم زلال چشمه ی جنـون شده ام

اسیر دست ساربون شده ام

فدا سرشک بس روون تو را

که سیر می کنم جمال لاله گون تو را

ز شور هــرچه بخواهی پُرم فقط برای خاطـــر تو !

فدا دلم تسلسل بهـــار خـون تـو را

زمین نیفتد آسمون تو را

الهی آتشت مدام شود

و درد عشق تو عمیق و مستدام شود

الــــــهی آنچه بر غــریب تشنه طــرح داری آن بنـما !

به وقت باده ، آب کربلا حرام شود

و حرف یار یک کلام شود

شعر فوق در وزن « مفاعلن مفاعلن فعلات » با تکثیر اولی می باشد:

مفاعلن مفاعلن فعلات

مفاعلن مفاعلن مفاعلن فعلات

مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعلن فعلات

مفاعلن مفاعلن مفاعلن فعلات

مفاعلن مفاعلن فعلات