بوسه

که گوید بوسه از لبها گناه است

سزایش آتش و فریاد و آه است

چو هر خلوت نظر کردم لبی را

بدیدم چون کمین کرده به راه است

چرا عشق از نگاه قصه زیباست

ولی عاشق ز آن گریان و تنهاست

چرا پایان هر قصه جدایی

وصال عاشقان خوابی چو رویاست

 که گوید رسم عشق این گونه بودن

دلی بهر هوسهایت ربودن

تفاوت در میان عشق و مستی

به مویی این چنین اندازه بودن

چرا حرف من و آنها یکی نیست

در این دنیا دگر عاشق کسی نیست

خدا را بر زبان اسمش بخوانند

چو شد وقت عمل دیگر کسی نیست

همه از بی وفایی گله دارند

دریغا یک نفر اهل وفا نیست

چرا افکار این گونه خراب است

چرا عاشق شدن جرم و گناه است

مگر این حس ز الطاف خدا نیست

مثال آنکه چون بیدار و خواب است

گناه آن است که در حسرت بسوزی

لبت بر لذت بوسه بدوزی

جوانی لحظه ای هست و دگر نیست

چو خود کردی بسوزی و بسازی

(احمد حجری)