نقاهت

تب میکنم لحظه ای و حالم روایت است
مثل مریضی که در اوضاع نقاهت است
روزم شبیه شب شده و شب شبیه روز
این لعنتی علائم وضع وخامت است

حال و هوای این دل بیچاره خاکی است
اما میان مکالمه حالم عالی است
نم میچکد از گوشه ی چشم ترم هنوز
وقتی که بوی عطر تو دراین حوالی است

دلتنگ تو که میشوم این خانه خانه نیست
جز تو برای من کسی اینجا یگانه نیست
دردی میان سینه ام تو و شعر میشوی
اینها بهای عشق تو است و بهانه نیست

مردم درون خودم، نفس میکشم چرا؟!
گویی اسیر تن شدم ..که ببینم تورا
لطفی کن و بیا تو به بالین  خسته ام
بار سفر دگر من ازین خانه بسته ام..

 

_شاهو روحانی_