کلبه ی تاریکی

قلبِ بیداری ملت نتپید
گذرِ عشق به بیراهه کشید
ککِ ما هم نگزید
و دگر هیچ کسی
از دمِ حنجره ی مهر نوایی نشنید
ماهیان طعمه ی امواجِ هوس
خلق در قحطی هوش
بیوه ی فقر گذاشت
جسمِ رنجورِ خودش را به فروش
غنچه ها سر به بیابان دادند
دشت های غزل از فرطِ عطش جان دادند
ریشه ها خشکیدند
تن به خونخواری دوران دادند


سلامممممم
به جمع ماخوش آمدید
هزاران درود برقلم توانمند واندیشه ی شما
بسیارزیبا وتفکربرانگیزو موثربود

سلام بر کیاست عزیز زیبا بود بزرگوار

درود بر شما

با سلام وعرض ادب گرامی شاعر محترم !
زیبا بود وخوش خوان و روان ،شیوا بود ودلنشین وسر نشین
معانی بلندی را در دل داشت سروده تان احسنت !
شما را به خوانش سروده عرفانی(باده نوشان ز..) دعوت میکنم!
محمد.

متشکرم جناب کدخدائی عزیز

درودتان جناب کیاست گرانمهر
بسیار نیکو،
سبید اجتماعی خواندنی ای بود

به شعرناب خوش آمدید.

سپاس