جیغ بعد از درد

درود بانو

درود دوستان جان
سبک شعر مرکب حرکت هست و بازی فرمی - وزنی آگاهانه انجام دادم .
از اساتید گرامی خواهش میکنم نظرات تخصصی ارائه بدهند چون این اولین گام من در این ژانر هست.
سپاس از استاد فکری زاده عزیز که من را در این جمع پذیرفتند.

احسنت

سلام.
شعرتان بسیار زیباست ولذت بخش.
...........................................................................................................
فرار از بحران تک گویی یکی از مهم ترین مسائل شعر پسانوگراست. اما این به منظور عدول از معنا و به هم زدن ساختار کلی محتوایی شعر نیست.
درعین حفظ انسجام میتوان از تک گویی هم پرهیز کرد.
به شعر زیر توجه کنید:
این واژه‌هاى بى نفس بد جور دلتنگ‌اند

آیینه‌ها در حسرت برخورد با سنگ‌اند!

خودکارها خالى شدند از رونوشت شک...

...و شعرها در انتظار شعله‌ى فندک

باران گرفته از غروب عصر آبانم

بر آب ته سیگارهاى توى لیوانم

لم داده‌ام بر تخت خود آکنده از شک‌ها

کنج اتاقم با صداى جیرجیرک‌ها

همبسترم با روزها..، با شعر..، بیدارى...

با جسم خود، با لختى این «هیچ ِ» اجبارى

خالى‌ام از رویا، پر از «بى آرزومندى»!

بى‌هیچ احساسى بدون هیچ لبخندى

لبریزم از هر با تو بودن از «خزر» تا «کیش»

از تاب بازى با تو «بیست و پنج سال پیش»!

از «خاک بازى»، «بستنى»، «چرخ و فلک» از «جوب»!

از روزهاى...روزهاى...آه!...،خیلى خوب...

از اولین ابیات گیج شاعرى ناشى

لبریزم از یک کودکستان، «زنگ نقاشى»

از مادر و خوابیدن من از سر قصه

از آن کلاغ گمشده در آخر قصه

از بوى خاک نم زده در اول آبان

از آن غرور آخرین سال دبیرستان

سردرد دارم از خیابان‌هاى در دوده...

دردى لبالب از مُسکن‌هاى بیهوده

دردى که هى هر روز را سر مى‌کند با من

از صبح تا شب، بغض، پرپر مى‌کند با من

دردى که شعرى مى‌شود این مغز مختل را!

رگبارى از «من» روى کاغذ این مسلسل را!

در بین آه حسرت شب‌هام، سوزى نیست

هر چى که مى‌گردم در این تقویم، روزى نیست

مى‌شویم از بغضت جهان را با کف صابون

آلودگى مغزى این شهر را با خون

مى‌رقصم از سردرد‌هایم بندرى خود را!

مى‌ریزم از بطرى به پیک دیگرى خود را!

توى سرم گم کرده چیزى «حال حاضر» را!

یک خوشه بمب میگرن از نوع «کلاستر» را!

با مغزم از سکوى دنیا مى‌شود پرتاب

مشتى «کلونازپام» و چندین بسته قرص خواب

/ابوالفضل حبیبی/
..........................................................................................................
مسئله بعدی در شعر پست مدرن معنا گریزی بعضی شاعران آنست. شاعران فکر میکنند در شعر پست مدرن میشود بدون منظور هم کلمه چینی کرد. یا به قولی بازی با کلمات.که این مخاطب را تا آخر شعر شما نگه نمیدارد. پس باید شاعر بتواند شگرد محور عمل کند و گاها با زدن یک حرف دلنشین در لابلای شعر خواننده یا مشتاق کند.(اگر قرار است پراکنده گویی شود)
یکی از نمونه های خوب این نوع شعر را در شعر های احسان افشاری مشاهده میکنیم که علاوه بر انسجام های فوق العاده ی معنایی،شگرد محورانه با کلمات به طوری بازی میکند که موجب ملال نشود.
شعر سید مهدی موسوی هم همین ویژگی را دارد.
.................................................................................................................
شعر شما بسیار خوب شروع شده. بندهای اول بسیار منسجم و با ارتباط کنار هم چیده شده اند.اما شعرتان در بند های بعدی از آن فضایی که در بند اول ترسیم میکنید خارج میشود.
قسمت بعدی آن تک بیت ها بعد از هربند هستند که باید به انسجام بین بند ها کمک کنند اما در این شعر خواننده را دور میکند از محتوای کلی مدنظر شاعر.
اولین بیت بعد از بند اول بیت نسبتا خوبی است اما بیت دوم شاید نیاز به تفسیر شاعر داشته باشد.
بنده که متوجه آن نشدم شاید منظورتان این بوده باشد که گیره ی مو را به مضراب تشبیه کنید.و مو را به سیم های سنتور که در مورد نخست شاید وجه شبهی نباشد.

بند سوم کمی ضعیف شروع میشود.خواننده را با ناپیوستگی با دوبند قبلی و همین طور از هم گسیختگی درهمان بند روبرو میکند
تک مصرع بعد از بند سوم بیت زیبایی بود مرا یاد استاد ابتهاج انداخت "گوش کن با لب خاموش سخن میگویم"
.........................................................................
بقیه بند ها بسیار زیا درخور تحسین تا بند آخر.دربند آخر قرار است شاعر به خواننده ضربه بزند که بند آخر شعر شما کلیشه ایست و داستانی که از اول بیان کرده اید را خراب میکند.

درمجموع بسیار لذت بردم خوشحالم که اجازه دادید بخوانمتان.
درپناه حضرت حق

درودبرشما
ابتدا عرض کنم که شعر خوبی بود وهمین که پا به این ژانر گذاشتید نشان از شاعرانگی جسور شماست

ای کاش درخواست نقدرو فعال میکردید تا بحث منسجم تر میشد

نظر جناب رمضانی رو خوندم و تا حدودی عرض بنده هم همین است
زیاده گویی نمیکنم

پست مدرن این روزها به خوبی خودش رو ثابت کرده حتی با اینکه هنوز مخالفانش شعرای پست مدرن رو بی بند و بار میدونن

برای پست مدرن بودن تنها بازی با کلمات و نوع چینش ابیات مد نظر نیست
بلکه این اندیشه شاعر است که باید پست مدرن شود
به سیر تحول تفکر فروغ از اسیر تا تولدی دیگر نگاه کنید زمین تا آسمان فرق دارد
فروغ فرخ زاد از نظر من در تولدی دیگر بهترین نمونه اندیشه پست مدرن است
به قول جناب رمضانی احسان افشاری و یا پدر پست مدرن جناب موسوی عزیزکه تاوان سختی هم بابت افکارش داد

در پست مدرن تابو ها شکسته می شوند این یعنی شاعر از درون باید بخروشد...
در ادامه بحث با دوستان در خدمت هست

بانوی من این رنگ و رویت را لبخندها بهتر نخواهد کرد
مخفی ترین هول و ولاها هم تا چشم هایت می شود پیگرد
این ریملِ کش آمده با اشک وقتی که هر شب دیر آمد مرد
وقتی که کابینت کبودت را گردن نمی گیرد بمیر از درد

سلام بانوی نازنین
بسیار عالی ........
نظرات دوستان هم عالی ترررررررر
برای اموختن دوباره سر خواهم زد به صفحه ی پربارتان
همواره در اوج

سلام و عرض ادب
یکی از زیباترین هایی که خوانده ام.

احسنت

بسیار زیبا و بدیع

پیروز باشید

راستش بخواهید من با این شکل زن گرایی و فمینیسم غلیظ موافق نیستم-

سلیقه شما محترم هست.

سلام
چیکار کنیم دیگه ما بندریا اینیم
همه ادیب و هنرمند

البته بحث های فمنیستو اینا بماند
ولی فوق العاده زیبا و روان
افرین