محتاج زمین!

من هنوز هم به زمین محتاجم

به زمین قلبم

که تراود از آن

قصه های بسیار

و ببارد بر جان

ونویسد در قلب

نامه های دلدار

من هنوز هم به زمین محتاجم

پر از حس شکوفای بهار

دست در دست یار

بوزم از دل کوه

بر بلندای تب چشمانش

که بیایم از کوه

تا عمق دل و احساسش

من هنوز هم به زمین محتاجم

که در او خواب شوم

پر از روزنه بیداری

تا ابد تشنه این جام شوم

به دل سخت جانم

که هنوز هم سرکش

بتراود از درون شبح چشمانم

به نگاه پر از خوابهایم

من هنوز هم به زمین محتاجم

که پر از روز شود دنیایم

به هنگامه ظهر

بی خبر ازهمه جا

بنشینم به تماشای ریاحین دلم

حرف اوراد زمین را ز هوا باز خوانم

من هنوزهم به زمین محتاجم

به زمین نگهم

که با شور

فریاد کشد

 دنیا تو چقدر تنهایی

چونکه فردا شود

باز هم اینجایی؟

غصه ما

ز چه رو میخوانی