غزل شماره یازده

سلام بانو هوشیاری عزیز از اینکه اثار زیبایتانرا به اشتراک می گذارید و لذت خوانش انرا به ما و دوستان هدیه می کنید از شما متشکرم

درود بانو
جالب و زیباست

مثل وقتی خنجری در پشت چاقو بشکند
هیبت باد دی از گلهای شب بو بشکند

با ظرافت؛ ماهرانه پشت پلکش خط کشید
تا غرور جنگل از چشمان آهو بشکند!

زن نبودم گیسوانم را پریشانتر کنم
مرد باید بی صدا و بی هیاهو بشکند

جنگلی؛ هیزم به دوشم خود رضایت میدهم
این تبر با یک دغل در پشت و پهلو بشکند

یک نفر از من بگیرد عشق را تا جان دهم
شام آخر را نخواهم خورد تا " او" بشکند

گیرم اینجا در قفس؛ بال مرا هم وا کنید
این حصار مشترک را ورد و جادو بشکند!

گر سرانجامم نخواهی بود آغازم نکن
بی غرورم دوستت دارم ولی کو بشکند!


سلام و عرض ارادت بر شما بانو محمدی گرامی


زیبا سرودید

لذت می برم از اشعار نابتان

زنده باشید به مهر و عشق

درودهاااااااااااااااااااااا

احسنت
درود بر شما

درودها
دستمریزاد

🌹🌼🌺🌻🌷🌸💐🌼🌺🌻🌷
🌹🌼🌺🌻🌷🌸💐🌼🌺🌻🌷
🌹🌼🌺🌻🌷🌸💐🌼🌺🌻🌷
🌹🌼🌺🌻🌷🌸💐🌼🌺🌻🌷
🌹🌼🌺🌻🌷🌸💐🌼🌺🌻🌷
درود بر بانوی بزرگوار
بسیار زیبا سرودید دستمریزاد
قلمتان توانا
زنده باشید به عشق

هیبت باد دی از گلهای شب بو بشکند........چه زیبا قلم می رقصانید بانوی ادیب

احسنت زیبا و دلنشین

بسیارزیبا

درود برشما بانوی ابریشمین خیال
به غایت زیبا و دلنشین می سرایید و از جرعه جرعه نوشیدن این غزل نغزتان خیلی خیلی لذت بردم قلم تان مانا و گستره خیال اندیشه چابک بال تان بی انتها باد

سلام معلم بزرگوارم
مثل همیشه زلال

سلام


شعرتان را خ زیبا و پرمضمون آغاز کردید

جنگلی؛ هیزم به دوشم خود رضایت میدهم
این تبر با یک دغل در پشت و پهلو بشکند

یک نفر از من بگیرد عشق را تا جان دهم
شام آخر را نخواهم خورد تا " او" بشکند
گیرم اینجا در قفس؛ بال مرا هم وا کنید
این حصار مشترک را ورد و جادو بشکند!
گر سرانجامم نخواهی بود آغازم نکن
بی غرورم دوستت دارم ولی کو بشکند!

ولی در این بیتهای انتهایی عجله کردید والا غزل بسیار نابی بود


دست مریزاد

سلام سرکار خانم هوشیار
بسیار زیبا سروده اید
درودتان

زن نبودم گیسوانم را پریشانتر کنم
مرد باید بی صدا و بی هیاهو بشکند


دستمریزاد......

گر سرانجامم نخواهی بود آغازم نکن



درود و سلام

بسیار زیبا سرودید استاد بانو محمدی

درودها بر زهره ی جانم

بسیار زیبا می نویسی و می شود احساس را در تمام اشعارت نوشید
قلمت همیشه سبز