درد تمنا

آنکه آراست گل صورت زیبای تو را

کی زداید ز دلم درد تمنای تو را

تو همه لطف و صفایی و همه جود و سخا

همه دانند حدیث دل دریای تو را

تو سراپا همه آنی چو گل ای غالیه بوی

به چه تشبیه کنم صورت زیبای تو را

در ره روح فزایی تو سراپا هنری

ای بنازم نفس و دست مسیحای تو را

سرو و گل از چمن آرایی خود دم نزنند

گر ببینند گل روی دل آرای تو را

خواب دیدم که تو با لطف مرا می نگری

به چه تعبیر کنم نرگس شهلای تو را

رخصتی ده که بیایم به تماشاگه راز

تا زنم شانه سر زلف چلیپای تو را

گر نصیبم شود آن بخت و سعادت روزی

سر کشم رطل می و ساغر مینای تو را

شب به بالین من آ تا به سحرگاه زنم

بوسه بر آن دو لب شهد و شکر خای تو را

مژده و وعده واهی به مدرس ندهی

او ندارد صنما صبر و شکیبای تو را