مترسک

با دیدنش ، هوای  شکار از سرم  پرید
روزی که یارِ من به فریب و ریا خرید
من ،  مستِ بوی نافه ی آهو و ناگهان
گرگی به بوسه ، گردن رعنای او درید
امروز ،  می برم ، گِلِه را ، پیش خالقم
از دستِ این مترسکِ  ترسو  که آفرید
وقتی فقط برای کلاغان  ، مهیب بود
گاوی  میانِ مزرعه ی  عشقمان چرید
این عشقِ جنگلی همه‌اش دردبود ودرد
گاوی چرید و گرگ ، برید از دلم ورید
رفتید و یک مترسک و دشتِ کلاغ ها!
این هم تمام آنچه که از  یاد  می برید
با  یار  تازه ، تا  نشود ، روزتان  خراب
این بار هم  ،  از غزلم  ، ساده  بگذرید