جدایی

در فراغ روی ماهت من پریشان گشته ام

چون که بد کردم کنون زار و پشیمان گشته ام

عشق پاکت بر دلم زنجیری از آهن زده

نادم و سرگشته با چشمان گریان گشته ام

از همان روزی که چشمم دید روی ماه تو

همچو مرغی بودم و ناگه به زندان کشته ام

ناز آن چشم سیاهت تیر شد در قلب من

عاشق چشم سیاهت من چه اسان گشته ام

کاش برگردی ببینی حال بیمار مرا

اشک چشمم آید و همتای باران  گشته ام