سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 3 دی 1403
    23 جمادى الثانية 1446
      Monday 23 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        دوشنبه ۳ دی

        درخت سرو

        شعری از

        امیرموسویان

        از دفتر شعر 1390 نوع شعر

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۰ ۱۷:۴۸ شماره ثبت ۵۳۷۷
          بازدید : ۲۱۴۱   |    نظرات : ۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        آخرین اشعار ناب امیرموسویان

        به : ستاره ، پرستوی مهاجر 

        ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

        درختِ سرو خشکی گفت:

                                  ای خار

        اگر بینی که من خشکم ،

        و با یاران هم دردم     

        سرود سبز مي خوانم ،  

        به دل سنگين غمي دارم.              

        درختی بي ثمر بودم

                           سکوت

         هر دم مرا گفتا:

        که بنشین ساکت و آرام

        زمین بر خود همی  بالد

        که براو سایه اندازی

        دراین آبادی ویران.

        تو با من بی صدا بنشین

        که آن مردِ تبر بر دست

        حدیث بی وفایی با تو می دارد.

        ببین بانگ جفا بر لب همی  می دارد.

        که بر تیزی نیش آن تبرنازد.

        بترسم در شبی، خلوت

        ترا با دستِ چوبین اش ز جنگل کم کند

                                               پُرتب.                          

        ترا من حافظم ،

        ای سرو.

         درخت خشک بی آرام

        که درسرشوق سر سبزی تو می کاری.

        ز سر سبزی چه می جوری؟

        بمان بامن:

         ولی از باغبان رسته

        زبان را در دهان بسته

        به ریشه قامتی بسته .

        چه می خواهی

        درختِ خشک و بی جانم

        تو می خواهی بخاکی مُرده و سوزان

        دراین ویرانه ی ویران                     

        سرود درد را

        برعابران خوانی؟

        که محکم با تو استاده

        سرود هم دلی خوانند؟

        ............

        درخت خشکِ و بی برگم

        اگر بی برگ و بی شاخه

        بمانی بی خبر، غافل           

        بدان یک دَم ترا آن دم

        که جنگل خفته است در شب

        زند آن باغبان هیز

        زریشه قامتت بی شک.

        ...........

        درختِ سرو خشک گفتا:

        هوایِ  ماندنم درسرهمی دارم

        که سر سبزی به سر

        من ریشه می کارم

        نه راهم با تو یک راه است

        نه با تو همدلی دارم .

        ترا بدرود، سکوت، اینک،

         که بردی خنده ام از لب،

        بجای آب،

        زِ ریشه خون دل دادی.

        ز دیده اشک می بارید

        به گاه ماندنِ بی کس

        ولی بر جای خود ماندم

        ولی کن

        ای سکوت آن دَم

        همین ایام ساکت ماندنم با تو

        که آرام و دلم

        شورِ درختی تازه درسرداشت

        صبوری پیشه می کردم

        در آن حالت به سنگ زیر پایم

        با تنِ خشکم

        هزاران ریشه می بردم.

        .................

        چنین با تو نشستم،

        ای سکوت عمری.

        که اینک در طلوع صبح بیداری

        سروش خنده بر لب، من

        سرود سبز می خوانم.           

         اهواز ـ 18 آبان  1390

        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3