تا نگاه میکنی وقت رفتن است ... ( تضمین )

" تا نگاه می کنی
وقت رفتن است  "
ناگهان تمام می شود تمام ِ روز
می روی  و شب به روی لحظه ها شناور است

می خزم درون شب
تکیه می دهم به مرگ
می روم که شب کنار ِ مردنم
با نبود ِ بودن ِ تو تار تر شود
پشت ِ هفت چین ِ غصه ها
مردی از تبار ِ درد  در به در شود

لحظه ای بخند قبل ِ مردنم
تا دلم  درون قاب خنده ات
- در دمی که آخرین دم است -
پر تپش تر از همیشه  زندگی کند
فرصتی نمانده تا شکستنم
لحظه ای بخند تا همیشه روح ِ خسته ام
در حوالی ِ سماء ِ چشمهای تو
جاودانه عاشقی کند

می روی و می روم
تو به سوی چشمه ی ستاره ها و ُ من کجا !
نا کجا ......
می روی و می رسی
شک نکن به پاکی ِ دعای من !

می روی و می روم به نا کجا
کوله ام پر از هوای خاطرت
خاطری که شکل بوسه ات همیشه گرم
شکل دستهای پر نوازش ِ تو  نرم
شکل ِ بودن و نبودنت
شکل  گریه های تا سحر
شکل کودکانه های وقت ِ خواب با عروسک خیال
آه ای عروسک خیال !!!

می روی و وقت رفتنت بخند لحظه ای ،
تا که نا کجای من
شکل ِ شعر عاشقانه جاودان شود .....

م.ی لولی وش ( زمستان 90 )