دریاب سری را که به شمشیر تو افتاد

بر چشمه از آن وقت که تصویر تو افتاد

نبض دل ِ من نیز به زنجیر تو افتاد

با بافه ی انوار تو را ماه تنیدند ...

تقدیر شب و روز به تقدیر تو افتاد

افسوس بر این بخت که فرجام ندارد ..

کار دل ِ بیچاره که بر تیر تو افتاد

از خواب پریدم به تماشای شبی که ...

بیهوده در آماج نفس ِگیر تو افتاد

زل می زند اوهام و غم و آه به چشمم...

سر می زند اشکی که به تکفیر تو افتاد

تا دور ترین نقطه ی آفاق شرابی ست ...

از خون هرآنکس که به تقصیر تو افتاد

گردن بگذارد لبه ی تیغ خیالی ...

که در پی آوازه و تسخیر تو افتاد

راضی شده ام سر به تنم نیز نباشد ...!

دریاب سری را که به شمشیر تو افتاد

سید مهدی نژادهاشمی