خراسانم آرزوست

مرا شبی به تماشای عشق مهمان کن /
بیا و باز مرا راهی خراسان کن /

کنار پنجره فولاد اشک می ریزم /
دوباره اشک مرا همنشین باران کن /

اگرچه آدم خوبی نمی شوم اما /
به لطف عشق مرا هم شبیه انسان کن /

نگاه کن دل ما را چقدر تاریک است /
دل سیاه مرا باز هم چراغان کن /

مسیحیان همه صف بسته اند در صحنت /
کمی نگاه به جمعیت مسلمان کن /

چه می شود که بگویند : "شاعر دربار" /
بجای بست نشینی ثنای سلطان کن /

...............................................
شعر "خراسانم آرزوست"
علی رفیعی وردنجانی