بزم دلتنگی

بزم دلتنگی است
اینجا!
زیر نورِماهی، که نیست!


درود بانوی عزیزم
مثل همیشه لذت بردم ازقلمت
دوستون دارم هوارتااااا

درود بانو
جالب و زیباست

درود ها
خیلی بود
قلمت نویسا باد

سلام و افرین
زیبا بود و پر معنی ولی نتیجه گیری و در اصل محور شعر همان شعر جنگل بود ..اگر که این مهم را خودتان به عهده میگرفتید بسیار عالی تر میشد
.........
ببین... چشمها
چگونه اوغ می زنند
اشکهای نریخته را؟!
..................................عالی عالی عالی

درود بانوی مهربانم
زیباست
زنده باشید

سلام خانوم کبودوند عزیز
درود بر شما آفرین

درود برشما بانوی شاعر
بار دیگر به جنگل پناه خواهیم برد،بی گمان!

دیوارهای سرد و سنگی!
تنگ در آغوشمان گرفته و
آوار شده بر تنهایی آواره ی مان!
دستهای یاری مردمکها،
کشیده ای شده اند بر صورتِ سرخِ
سیلی خورده از روزگارمان

سلام شاعر گرانقدر سرکارخانم کبود وند پور
زیبا و ستودنی است قلمتان
آفرین
موفق باشی

بیا که موی تو را بر نسیم بُگذارم
که درد و غصه و غم را ، عقیم بگذارم

بیا عزیز دلم ! تا که باز با لبخند
دوباره ، آخر اسم تو ، "میم" بگذارم

اگر جنون منی ، لازم است بعد از این
تو را مقابل عقل سلیم بگذارم

من از دل تو نخواهم گذشت اگر حتی
که سر به روی کلوخ و گلیم بگذارم

بیا ، اگر تو نباشی ، دوباره مجبورم
که نام وضعیتم را "وخیم" بگذارم



#محسن_نظری

درودها بر شما

و کلام شاعرانه شما بانو ...

احسنت ...

بزم دلتنگی است
اینجا!
زیر نورِماهی، که نیست!

ببین... چشمها
چگونه اوغ می زنند
اشکهای نریخته را؟!

کفشهای بی بند و بار!
پاره پاره از کوره راه عشق!
آبستنِ رفتنند.

دیوارهای سرد و سنگی!
تنگ در آغوشمان گرفته و
آوار شده بر تنهایی آواره ی مان!

دستهای یاری مردمکها،
کشیده ای شده اند بر صورتِ سرخِ
سیلی خورده از روزگارمان

همه ی ما
"بار دیگر
به جنگل
پناه خواهیم برد...*"

درود بر بانو کبود وند پور گرانقدرم
عالی و دلنشین سرودید
مرحبا
لذت می برم از اشعارتان
زنده باشید

سلام بانوی سپید سرا
بسیار عالی .......عالی ......


با شروعی بسیار استوار.........

باسلام ودرود
بال وپربگشودم از شعرتو تا اوج فلک

ببین... چشمها
چگونه اوغ می زنند
اشکهای نریخته را؟!
.......
اشک
از پی اشک
موطنی نداشت ...
ـ قاصدک

سپاس مهر آفرین ، سربلند باشی به مهر و راستی

بزم دلتنگی است
اینجا
زیر نور گاهی که نیست
--
زیبا

آفرین بر حس زیبایتان

کفشهای بی بند و بار!
پاره پاره از کوره راه عشق!
آبستنِ رفتنند.

درود نازنینم
بسیار زیباست محظوظ شدم از قلمتان مهربانم
نویسا باشی به عشق