... مدت هاست زاینده رود خشگ ِ خشگ است
دیگر برای قدم زدن در پارک و کنار زاینده رود جاذبه ای نمانده است ...
نه آبی ، نه نشاطی ، نه ماهی ، نه مرغ های مهاجر و نه پروانه های رنگارنگ ...
و صد البته نه ذوقی برای سرودن ....
پس میماند تکرار ِ اشعار و حرفها و درد دلهای گذشته :
.......................................................................................................
در اصفهان نخوانند دیگر سرود افسوس
گویـا که مُـرد آخر ، زاینده رود افسوس
گر این زمان "کسایی" میخواست نی نوازد
با این هوای ناپاک ، درمانـده بود افسوس
تار ِ "جلیل شهناز" خاموش مانده ای داد
شد بزم ِ عاشقان هم بی تار و رود افسوس
گر بود می شنیدیم ، در جای جای این شهر
آواز و نغمهء " تاج " در سوگ ِرود افسوس
بر روی صحنه ، "ارحام" نقشی دگر ندارد
او هم ز پیش ِ ما رفت ، آرام و زود افسوس
نو باوگان ِ معصوم ، در کنج ِ خانه ماندند
مانند ِ دار ِ قالی ، بی تـار و پـود افسوس
گلدان ِ نقره کاری ، چَکّش نمی خورد ، آه
چون این هنر ندارد ، بازار و سود افسوس
گوید به ما ، به ایـما ، معمار ِ عالی قاپـو
ساقی و ساز و ساغر در پـرده بود افسوس
آری نمانده در شهر، جز ریز گرد و خاشاک
گویا که مُـرد آخر ، زاینده رود افسوس
.....................................................................................................................................................
اصفهان _ شاهنگیان
پاییز 95