بنـام نگـارگرعشق
...................................................................................
بـا من مَگو کـــــه بُگــــذرم از، آبـروی خویش
اینــک ،کــــه بینَمت بـه عَیـان، روبـری خویش
بَس شــــــــــکوه هـاست دَردِلم از، بی وَفـاییَت
دَردیست دَرونِ ســــــینه، زِرازِ مَگـوی خویش
مـا، حـاکـــــــــــــمِ دیـارِ دلِ خویش، بـوده ایـم
رسـوایمـان چنین، تونمـودی ،بـه کـوی خویش
مِحـرابِ عشق را، تـاکـه تویی، سـجده می کنم
گـرچــــه،زِ خونِ دیــده نمـایـم، وضوی خویش
گـــل، روی بوتـه عشوه فروشــد، ولی خموش
بُلبـل ، قفس نشین شـده از،هـای وهوی خویش
گفتی، کـه قیـل وقـال من از، مســتیِ من است
کـامَم نـداده ای، توزِ شــــــهدِ سَــــبوی خویش
مـا، قطـره ایـم و،حســـــرت دریـایمـان بـه دل
آیـا بُوَد کــــــــــــه بگـــذرم از، آرزوی خویش؟
ازاین ،دلِ چوآینــــه ،هـرجـای گفتـــــــگوست
(دیوانـه) را، چـه حـاجتِ از،گفتـــگوی خویش
....................................................................
(دیوانه)