مسافر

بر بدن فرسوده من
نور نقره ای مهتاب میتابد
سبزه های بلند اطرافم میخزند
و زمین تب کرده زیر پایم میلرزد
آیا میتولنم تورا بیایم
آیا مرا در قلبت احساس میکنی؟
راه را به سمتت ادامه میدهم
به سمت تو و رویاهایت
زخمی درونم هست که تاول میزند هر لحظه
پیکری فرسوده راهش را به سوی تو ادامه میدهد
آیا صدای پایش را میشنوی؟
و عطش عشقش را درک میکنی؟
من ستاره هایی را که گریستم را جمع میکنم
و برایت میآورم
تا در چشمانت گم شوند