توبه

جلوه و جاه این جهان خار و تباه میرود
بی تب عشق از جهان جلوه و جاه میرود

ای منِ ناله های من٬ فکر نکن به ناله ای
برسرِ بی کلاهِ دل٬ باز کلاه میرود

گرچه به ادعای خود توبه ی عشق کرده ای
لیک زِ سست توبه گان ٬بیم ِ گناه میرود

چشم تو جار میزند توبه ی بی اساسِ تو
مهر اگر ز دل رود برقِ نگاه میرود

از دل بینوای خود فرصت مانده را نگیر
بی تب و تاب عاشقی ٬ عمر تباه میرود

دل به رکودِ ثابتِ ساعتِ خفته خوش نکن
فرصتِ چند روزه ات خواه نخواه میرود