آزادی

گر عشق
سربرنیاورد از حقایق خشک وبی روح
گر عشق
جهان را پر از اندیشه وخیال نکند
گر پرتو مقدس
دل های افسرده وبی روح
ما را منور نسازد
کدام دل یارای تپیدن خواهد یافت
گر دلباختگی دل های خسته ما را تنها گذارد
کدام پرتو مقدس
دل های افسرده ما را فروزان خواهد کرد
گر پرده های رنگارنگ هستی
تیره ونابود شوند
شعله های حیات به رنگ خاموشی
فرا گوش خواهند داد
بیائید مرغ پرواز باشیم
بال بگشائیم وآزادانه نماد پرواز باشیم
از قفس پلیدی بگریزیم
وبر ساحل آرامش رنگ خوشی بگیریم
واز طوفان سهمگین
راز گریز بیابیم
وعشق نهفته در ازل
زنجیر ناگسستنی
در عطوفت الهی
بر گردن هر انسان
جمله ی تکرار این زندگی بگذاریم.
۸۲/۵/۳
________________
بهر ناامیدی سرودن کفر ذات است
پس نغمه هایت را به امید معنا کن