سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 4 آذر 1403
    23 جمادى الأولى 1446
      Sunday 24 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۴ آذر

        گاو و گوسفند

        شعری از

        مهران زند

         از دفتر شعرناب نوع شعر شعرناب
        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۵ ۲۱:۱۲ شماره ثبت ۴۹۴۳۲
          بازدید : ۷۴۰   |    نظرات : ۰
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر مهران زند

        گاو و گوسفندی رفاقت داشتند
        پای عشق و معرفت،از چیزی کم نگذاشتند
        روزگار چرخید و روزی گاو بیماری گرفت
        یک طبیب آمد برایش،دست بر یاری گرفت
        آن طبیبِ سست مایه،کاری از کارش نشد
        مرهمِ دردش نیاورد،دردی از او کم نشد
        گفت قربانی کنیدش،گر سه روزی خوب نشد
        روی پا آمد که آمد،گر نیامد خوب نشد
        گوسفند هم گوشه ی آغل به صحنه خیره بود
        حرف های آن طبیب،بر گوش و جانش چیره بود
        ترسِ حرفِ آن طبیبِ سست،بر جانش نشست
        گوشه ای کز کرد و ناراحت شد و تنها نشست
        فکرِ راهِ چاره ای،تا دوستِ خود سرپا کند
        تا که او از بسترِ بیماریش برپا کند
        روزِ اول رفت نزدِ گاو تا یاری کند
        تا که او را مطلع از داستان و شایدم کاری کند
        گفت ای دوستِ عزیز،ای بهتر از جان و دلم
        روی پا برخیز،تا سوی چَرا تنها نرم
        گاو زوری از وجودش زد ولی سرپا نشد
        روزِ اول رد شد اما گاوِ ما برپا نشد
        روز دوم سر رسید و گوسفند از راه رسید
        گفت دوستِ خوبِ من،برپا شو که وقتش رسید
        گاو زوری زد به پایش،بازهم پایی نداشت
        تا که برخیزد به پایش،او هنوز نایی نداشت
        روزِ دوم رد شد و گاو هم هنوز در بستر است
        وقت کم بود و توانِ گاوِ ما هم کمتر است
        روزِ آخر سر رسید و گوسفند آشفته حال
        رفت نزدِ او ببیند دوستِ خود را در چه حال
        رفت و دیدش او هنوز آشفته حال در بستر است
        دید حالش اندکی از روزهای قبل،شاید بهتر است
        چونکه روزِ آخر است و میکند آن باغبان هم از تو یاد
        گر هنوز در بسترت باشی،به آسانی دهی سر را به باد
        گاو زوری زد به پایش،تا که روی پا شود
        گوسفند هم یاری اش میداد که او سرپا شود
        در نهایت گاوِ ما برخواست روی پای خود
        گوسفند از فرطِ خوشحالی نمیشد بندِ پا و جای خود
        باغبان از راه رسید تا حالِ گاو جویا شود
        دید و خوشحال گشت و خواست تا اینکه جشن برپا شود
        گوسفندِ قصه هم،قربانیِ این جشن شد
        او که خود یاری رسان و عاملِ این جشن شد
        گوسفند را سر بریدند و شکم ها سیر شد
        گاو هم در مزرعه،تنها و غمگین پیر شد...//
        برگرفته از داستانِ گاو و گوسفند
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۴ شاعر این شعر را خوانده اند

        مصطفی رضاوند

         ،

        خدابخش صفادل

         ،

        آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)

         ،

        حسین راستگو

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۳ روز پیش         ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        ۳ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۴ روز پیش         محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
        ۵ روز پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۵ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۵ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۵ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        ز آن سرای دل که نامت می برند ااا جان عاشق را به قیمت می خرند ااا آیینه در قلب تو نیکو نگر ااا ساقیان جز روی پاکان ننگرند
        ساسان نجفی(سراب)

        نام من روزی رفتست بر لب جانان به سهو اا اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز
        میر حسین سعیدی

        در منطق پاکان که بر آن نیست دلیلی ااا روح تو شود همره او شدی جلیلی ااا دایم به برش جای تو خالیست ااا ای خفته کجائی که تو موسی خلیلی پاک کنون
        نادر امینی (امین)

        کز محضر شیخ پاک خنده برون تراود چون درگهش بشینی نورش درون بتابد
        میر حسین سعیدی

        یک بار اگر نشینی در محضر شیخ پاک ااا خنده نمایی به مهر چو او شوی تابناک

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2