خاک

تشنه از چشمه جوشان تو سهمی دارد
دشت از وسعت ایوان تو سهمی دارد
ابر از یک طرف از سمت دگر اقیانوس
یک جهان از تو و چشمان تو سهمی دارد
هر خزانی که گذشت از سر تاریخ جهان
یک سبد را ز گلستان تو سهمی دارد
هر قدر آهوی درمانده همان قدر پلنگ
بر سر سفره ی احسان تو سهمی دارد
قاف در سیطره مطلق سیمرغان نیست
مور در ملک سلیمان تو سهمی دارد
نیست دلتنگی تو یکسره از هجر ای دل
وصل در حال پریشان تو سهمی دارد
دل من در گرو پنجره فولاد تو است
دستم از گوشه دامان تو سهمی دارد
گردی از خاک درت بردم اگر باش رضا
هر کس از خاک خراسان تو سهمی دارد