مدهوش

شدم مدهوش مه رویی که مهرش در دل و جانم
خوشم از دیدن رویش ، از او در بند و زندانم
نشد عمری فراموشم ، از او گرم است آغوشم
گرفتارم به جادویی ، چه جادویی ؟ نمیدانم
شدم مرغی غم آلوده ، به دام عشقش آلوده
به شوق پرگشودن ها ، همان نالان نالانم
به دریای خیال او چه طوفانها ، چه سختی ها
به هر سویش روان گشتم ، من آن موج پریشانم
هزاران شعر در چشمش ، هزاران بیت ناگفته
به دیوان های بی پایان ، من آن شیخ غزل خوانم
به کوی عشق مهمانم ، به سر شورم ، به لب جانم
به خوان مهر سوزانش ، من آن ناخوانده مهمانم
شدم مجذوب افلاکش ، به افاقش ، به کیهانش
به نام نامی عشقش ، من آن خورشید تابانم
Zaniyar