غم احوال

خواهم که روم از دل دنیای جفاکار

                                 گمنام شوم تا که نبینم غم اغیار 

بس شکوه شنیدم زکسان از غم احوال

                            شهد سخنم گشته فدا در دل اشعار

استاد ازل روز ازل موعظه فرمود

                               از پند سخن معتکف غم شده افکار

تا یک دل بشکسته به میدان بلا هست

                                    هرگز نرود از سرت احوال گرفتار

زاهد زریا جامه دران در صف محراب

                               در سجده به فتوای خود آرد سرغدار

درویش ثناگو زپی رونق کشکول

                                    یاهو زند او بهر ریای دو سه دینار

در غلغله منفعت و سودو زیان ها

                                      گمگشته نفیر طلب معرفت انگار

شرم از نگه حسرت بیچاره نبینی

                                    پر گشته زاشک ضعفا حجره بازار

محراب عبادت شده دکان دغلکار

                                     دین گشته بهای طلب آتش دادار

مسکین وتهی دست وفقیران همه کافر

                                   اینان شده صاحب نظر و شهره ابرار

افسوس و صد افسوس زویرانی دلها

                                            دیگر چه بگویم زدل تیره بیمار

از اینهمه غم گر که بمیرم نبود حیف

                                       دارم زچنین شرح جفا خاطر غمبار