..........

من مانده ام و یک دروغ بی آغاز
دروغی به وسعت باور تو رو به ترانه های دیروزم
رو به لحظه های پوچ تر از خیال
عاشقانه هایم غرق در چشمان تو بود
این افکار مسخ شده ی من بود
که وجودش را به تو هدیه میداد
شاید عشق به مثال سیاست باشد
روح القدس می کند مرد ژنده پوش را
فکر را از اسمان به طرف زمین میکشد پایین
امانیسم در افکار مردم ان طرف عشق نیست
همین که من تو را موجود بی بدیل بدانم
گواهی تلخی از افکار پوچم دارد

زهرا پورمیرزا...... ۲۴اردیبهشت ۹۵