تهران

مثل قلبی که سراسیمه به عصیان برسد
این دل تنگ نباید که به سامان برسد

از دلت تا دل من و راه چه طولانی شد
منتظر باش کسی با دل گریان برسد

جرم من گاه فقط عشق تو بوده،مگذار
پای این مجرم دلخسته به زندان برسد

سال سرد و شب تلخ و غزلم خشکیده
من خودم خواسته ام ماه به ابان برسد

فتنه ها میکنی با چشم خودت، میترسم
دست چنگیز مغول باز به ایران برسد

دود این شهر زیاد است بیا و بگذار
یک نسیم خنکی باز به تهران برسد

شعر ها تلخ و بجای دو سه فنجان قهوه
گر نباشی دو سه نخ کِنت به پایان برسد

محسن چاووشی و جاده ی تاریک و درخت
حیف ازین راه به پایان خیابان برسد

#زینب_غفوریان(آیه)
٩۵/۴/١٣