سرمه

عشقم ،آنقدرسرمه بر چشمان زیبایت کشم که حیرانت کنم
حیرانت شوم ،گرمفتخر شوم به یک لبخند مهمانت کنم

عهد کرده بودم، گر نگاری روزی به دست آورم او را رگ قلبم کنم
یا ،نو گل کوه سبلانش کنم یا شمع شبستان عارفانش کنم

من دیوانه،سفره دل بهر گل انداختم چو ن پروانه توام چه کنم
پرستوی عاشق در دام توام چه کنم آزادش کنم ..؟

گلم ،عشق با تو بودن عشق پروانه وگل است چه کنم..؟
جانی که دارم، دوست دارم همه اش رابه قربانت کنم

گر، ماه آسمان بودی، دوست داشتم تا سپیده صبح نگاهت کنم
لب فرو بستم میتوانستم باعشق غرق بارانت کنم.... ابو مجتبی دامغانی