پیاده روی به سبک یلدا

درود بانوی عزیز م
شعری زیبا وبااحساس بود
سرشارازتصاویر بکروزیباوتاثیرگذار
احسنت
اما بااجازه تون برای همفکری نکاتی روعرض می کنم
امیدوارم که جسارتم روببخشید
به نظرمن علی رغم زیبایی ودلنشین بودن این شعر بسیارطولانی شده بود وحالتی نثرگونه وروایی به خود گرفته بود
وحالت یک داستان رابیشترداشت
ودرواقع ازاین شعر شما می شود چندشعرکوتاه وبکر در اورد که به تنهایی وبه خودی خودهم زیباست
باکمی ویرایش وحذف بعضی اظافات عالی میشه
وانتقاد دیگری هم که دارم به نحوه ی نوشتن شعره که به نثر شبیه بود
واین مخاطب راسردرگم می کرد که شعره یا یک داستان کوتاه
من کمی مرتب وویرایشش کردم تا بیشترشکل شعربه خودش بگیره والبته زیاد دستکاری نکردمش وهنوزم جاداره برای کوتاه شدن وناگفته نماند این فقط یک پیشنهاده وبس

خسته ام خسته
به خودم کمی آزادی مشروط می دهم ...
ازاین سلول انفرادی
و کلنجار رفتن با
همبندان بی جان محکوم به اسارت
در اتاقکی چهارگوش
کمی هوای تازه نیازدارم
بال پرواز ندارم
اما عجیب هوای پریدن به سرم می زند
درآسمانی که مثل همیشه نیست...
کمی آبی تر,لطیف تر..
و من آماده برای شکستن نظم روزمرگی های کسل کننده ام...
سبک بارمانند برگ
بی تاب و بی قراااار...
قبل از پیوستن به بالین خیابان
و هم آغوشی با سنگفرش های نامیزان پیاده رو
برمی دارم
دسته کلید زوار در رفته بد آهنگ را
نیچه را نیز, هم پای خود در دست به بیرون می زنم
تا در اندک زمان برگشتن
سری به کتابخانه دوست داشتنی ام بزنم...!
مستم ومست
...نسیم مرا با عریانی کوچه پیوند می دهد
و بلور آفتاب نم نمک در جوی آب روان,
به رقصیدن مشغول
.یکی می نوازد و دیگری می رقصد

ناخودآگاه تبسمی بر لبانم نقش می بندد
احساسی سرشار از لذتی عجیب
...دوست دارم همه چیز را بغل کنم,
و دیوانه وار فریاد بزنم：

\"ای خورشید سرکش،
امروز آبی گسترده ات را کمی دیر تر ترک کن....
ای عابران به صف شده ی ناکوک...
ای درختان دور یا کمی نزدیک
و ای خیابان تا حدودی شیک
...با زمان کمی ستیز کنید
...من درگریزم از تکرار ها\"
با چهره ای برتافته از سرخوشی
و چون پروانه ای سبک خیز و سبک بال
,به کتابخانه می رسم
ناگه چشمانم زنجیرمی شود
در نیمکتی آغشته به خاطراتی
که میراث گذشته ای یدک کشیده از او بود.
و ورق خورد تمام پیاده روی های دونفره مان...
با خود گفتم：
\"کاش همین حالا غروب شود...!!!\"
همان طور که گفتم هربند از حرفاتون خودش یه شعره کوتاه زیباست مثلن این بند:

خسته ام خسته
به خودم کمی آزادی مشروط می دهم ...
ازاین سلول انفرادی
و کلنجار رفتن با
همبندان بی جان محکوم به اسارت
در اتاقکی چهارگوش
کمی هوای تازه نیازدارم
...بال پرواز ندارم
اما عجیب هوای پریدن به سردارم
.آسمان مثل همیشه نیست...
کمی آبی تر,لطیف تر..
و من آماده برای شکستن نظم روزمرگی های کسل کننده ام...
تااینجاخودش یه شعره زیبا وکامله
ویا این قسمتش
\"ای خورشید سرکش،
امروز آبی گسترده ات را کمی دیر تر ترک کن....
ای عابران به صف شده ی ناکوک...
ای درختان دور یا کمی نزدیک
و ای خیابان تا حدودی شیک
...با زمان کمی ستیز کنید
...من درگریزم از تکرار ها\"
ویا این قسمت

ناگه چشمانم زنجیرمی شود
در نیمکتی آغشته به خاطراتی
که میراث گذشته ای یدک کشیده از او بود.
و ورق خورد تمام پیاده روی های دونفره مان...
با خود گفتم：
\"کاش همین حالا غروب شود...!!!\"
درکل بسیارخوب بود ومشخصه که استعداد بالایی دارید درنوشتن
ولی هنوزهم میشه باکمی تلاش وویرایش بهترو بهترش کرد
موفق باشید وببخشید کمی فضولی کردم خواهرخوبم

درودها بر شما
احساس زیبایی بود و صدالبته شعر قبلیتان زیباتر از این بود.شاید به خاطر موجز بودن قبلی باشد که این اثر با نثر نزدیکتر نموده؟.ضمنا در سپید ،صورخیال و گاهی قافیه های همگون و بندهای هم وزن به زیبایی اثر کمک شایانی می کند.