بلای آسمانی

باز امشب خانه ي ما ميهمان آيد همي
در خليجِ كوچكِ ما ناوگان آيد همی
وقتي از بانو بپرسم كي شوَد مهمانِمان
صحبت از فاميلِ ايشان در ميان آيد همي
ناگهاني ميرود بالا فشارِ خونِ من
چون به قلبم زان خبر، بارِ گران آيد همي
اعتراضي گر كنم بر خانم از اين ماجرا
لنگه ي كفشش به فرقم بي امان آيد همي
مي نشينم گوشه اي مانندِ بُرجِ‌ زهرِ مار
حالِ ‌دل، مانندِ يك آتشفشان آيد همي
خواهران و والدينش هر كدام از يك طرف
لشكرِ توران و ايران توأمان آيد همي
باجناقِ كوچكم چون استوارِ ارتش است
گوييا با جوخه اش در پادگان آيد همي
آن يكي همچون پلنگي تيز تك هنگامِ شام
چون بلايي آسماني ناگهان آيد همي
گر كه نگشايم به رويش در، رود از پشتِ بام
وَز ميانِ پنجره با نردبان آيد همي
الغرض هر يك به راه و شيوه ي مخصوصِ‌خود
سوي مهمانيِ ما دامن كشان آيد همي
توي سفره چيده خانم از طعام و از شراب
آنچنان كه خارج از شرح و بيان آيد همي
برّه اي آن سوي سفره خودنمايي مي كند
پيكرِ بريانِ او بر ديدگان آيد همي
استخوان و گوشت هايش مي شود از هم جدا
سوي آهو گوييا شيرِ ژيان آيد همي
مي شود بندِ دلِ من پاره از اين صحنه ها
اشكِ چشمم ليك از ترسم نهان آيد همي
مي خورند و حيف و ميلش مي كنند و مي روند
بر منِ بيچاره امّا صد زيان آيد همي
گشته چون جيبم تهي، از ترسِ خرجِ ماهِ بعد
دستهايم هم زمان بر سر زنان آيد همي
جمله ي همسايگانم در تعجّب مانده اند
بهرِ چه اين ناله و آه و فغان آيد همي !
سليماني مقدم 19-02-1395