تکامل

سلام و درود

داروین مرد بزرگی بود
او راست می گفت
انسان از میمون زاده گشت
پر از شوق تکامل
در قاب انسان امروز

داروین مردی مذهبی و خداپرست بود و نظریه خود را این چنین مطرح کرد که متاسفانه گویا این نظریه را تحریف و به این روال امروز رساندند.
اگر مطلب فوق را از خصوصیت های مشترک مابین همه انسانها بدانیم متاسفانه بعد از آن در کشور ما باید این قسمت زیر را هم اضافه کرد....

اتوبان آزاد اندیشی
ویران می کند همه
پس کوچه های قدیمی را
جای دیگر خانه می سازند
و کپرها آواره........

بنده به دنبال نقد ادبی نیستم بلکه هدفم خوانش متن بصورت فرامتن می باشددر دو دهه ی پایانی قرن بیستم، جهان ناظر یک دگرگونی بزرگ، یا مفهوم گرا کردن تئوری هنر و ادبیات بود و در دایره ی اندیشگی انسان. مطالعات هنری به شکل اجتناب ناپذیری با محورهای فلسفی فرهنگی، سیاسی و اجتماعی در آمیخت» .به کمک نقد جامعه شناختی می شود از اشتباه درباره ی ماهیت یک اثر ادبی مصون ماند جامعه شناسی عمل توصیفی مهمی را انجام می دهد چون توصیف صحیح اثر باید مقدم بر ارزیابی آن باشد.
این توضیح بالا یعنی آب پاکی روی دست ادبیاتی ها... در اینجا نیز منتقد در وهله ی نخست درباره ی ارزش آثار معینی قضاوت نمی کند. بلکه اهتمام او در درجه ی اول معطوف به توصیف این است که چگونه جو فرهنگی یک دوره در پدید آوردن و ارج گزاری به ادبیات تأثیر می گذارد» .
اما این که جو فرهنگ در هر دوره به چه صورت است باید دید که در هر برهه هنر با چه جهان بینی تاریخی تطبیق می کند و در واقع «روح زمانه» هر دوره ای چیست، «در تاریخ ادبیات وجود رنگ آمیزی و فردیت عمدتاً از آن خاک اجتماعی که آفرینش ادبی از آن می روید حاصل می شود» .
هرگونه ارتباط اثر هنری با الهام و شهود شاعرانه در پرانتز گذاشته می شودو ارتباط اثر ادبی و بازخوردها و پیامدهایش با بستر اجتماعی به صورت آشکاری مورد تأیید قرار می گیرد.
گلدمن معتقد است: «از آنجا که هدف علم کوشش برای آشکار ساختن مناسبات ضروری میان پدیده‌هاست، کوششهایی که برای مرتبط ساختن آثار فرهنگی به گروه های اجتماعی، به مثابه آفرینندگان فرهنگ انجام می گیرد و در سطح کنونی آگاهی های ما کارآمدتراز تمامی اقداماتی است که فرد را هنرآفرین حقیقی میداند
ژان دووینو نیز معتقد است: «نمی توان تخیل را از تأثیرات کلی که در زمان آفرینش اثر هنری فعال بوده اند، جدا کرد، زیرا جدا کردن تخیل از واقعیت اجتماعی غیرممکن است»در واقع فرامتن، متن را همانطور می خواند و درک می کند که خودش از متن انتظار دارد» .
بنابراین مؤلف تنها یکی از مؤلفه های خلق یک اثر است. و فرامتن می تواند به اندازه ی شخص نویسنده در آفرینش متن سهیم باشد. مردم، فرهنگ، تاریخ، شرایط اجتماعی، خوانندگان و … هر کدام به اندازه ی مؤلف در شکل گیری اثر دخیل و سهیم هستند.ادامه دارد اگر خدا بخواهد......