وصف جمال

در سرخی لبهای تو چشم سیاهت گم شده
ای وای من خط لبت حرف دل مردم شده
***
موهای مشکی را دگر حرفی نمانده گفتنم
همچون طنابی بر دلم بستی اسیرت شد تنم
***
بر تن لباسی کرده ای از جنس ناب پرنیان
با هر قدم از روسری لختی شود مویت عیان
***
شیب نگاهت چون شود مایل سوی چشمان من
می ترسم هر دم ناگهان از کف رود ایمان من
***
چشمت مسلح گشته با عینک که بینی تیز تر
آنکس که از نزدیک و دور، دارد به رخسارت نظر
***
مژگان همانند دو تیر،ابروی تو همچون کمان
چون بر زنی بر هم مژه در کس نمی ماند امان
***
اما کمی بر مهر من لطف و کرم کم کرده ای
من را چو مجنون در غمت رسوای عالم کرده ای
***
ای نازنین پاسی بشین پیش دل تنهای من
همچون گلستان می شود با بودنت دنیای من

#حمید_احمدی_اصل