ریشه در باد

نصفی از من هنوز در رَحِم است
نصف دیگر به مرگ نزدیک و...
نصف اول در انتظار حیات
نیمه ای منتظر به شلیک و...
*
من دو بُعدی ز یک بدن هستم
قسمتی تلخ و تکه ای شیرین
نطفه ای پاک و کودکی معصوم
مابقی پر گناه و دل چرکین
*
ناقص الخلقه ای، عجیبم من
مثل یک انقلاب بی معیار
مثل شاهی که حکم مرگش را
ملتش درج کرده بر دیوار
*
من دروغی صداقت آلودم
مثل دینی که جنگ بنیان است
گرگم و گله امتم گشته
مثل پیغمبری که چوپان است
*
شاهکار خدا اگر که منم
من به این شاهکار شک دارم
اگر این خلقت ابتکار خداست
من به این ابتکار شک دارم
*
و خدا بود من،وَ من بودم
روزگاری که من، نه من بودم
روزگاری که مثل امروزم
نه بدن بودم و نه تن بودم
*
نه مهم بود بودنم نه عدم
نه مهم بود می شوم؟و شدم
هر چه او گفت،من پذیرفتم
گفت آدم شو...باز دم نزدم
*
دل برید و مرا برید از خویش
طرح زد انقلابی انسانی
بد شد از آفرینشم حالم
بد تر اینکه شدم یک ایرانی

حمید احمدی اصل